Wednesday, April 06, 2005

دفترچه خاطرات و فراموشی

نوشته ی زیر پاره ای از مقاله ی "دفترچه ی
خاطرات و فراموشی " از محمد قائد است که در
کتابی به نام "دفترچه ی خاطرات و فراموشی" آمده است
در دنیایی که زیرو زبر شدن و تشنج خصیصه ی بارز آن است
پنهان داشتن راز دل شرط عقل است حتی زمانی که دیگر نگاه
پر سوئ ظن والدینی سختگیر در کمد دانش آموز نو جوان پی
دفتر چه ای مشکوک نمی گردد، باز هم از روی احتیاط
گمان می رود که نگاهی از بالا و از دور در صدد یافتن
هر مدرکی است که ثابت کند فرد مظنون نمی تواند شهروندی
قابل اعتماد باشد. و کسی که یک بار مظنون واقع شودهمواره
مظنون است زیرا سوء ظن، بر خلاف اتهام، تبرئه بردار نیست
برای پرهیز از عواقب مظنون واقع شدن ، چاره ای
نیست جز پاک سازی همه جا و همه چیز از هر آن چه که
اگر گذر پوست به دباغی افتاد نشان بدهد فرد به چه می اندیشد
و چگونه می اندیشد.این آغاز تقیه است . واهمه از احتمالی اندک ، یا حتی
فرضی، آدم ها را وا می دارد هر نوشته ی لو دهنده ای را ، چه اثر
دیگران و چه کار خویش ، دور بریزد و فکر هایشان را اصلا ننویسند
اما تنها آسیب پذیری حریم شخصی نیست که نوشتن افکار
و احوال را مشکل می کند.بیرون کشیدن جزییات دنیای ذهنی
ودر برابر چشم گذاشتن ان ها میان عقل و احساس فاصله می اندازد
بعضی نویسندگان حرفه ای ، و نیز فیلمسازان و هنر مندان دیگر
پس از ثبت یک فکر به مثابه ی چیزی در دسترس همه ، آن را
از خود دور می یابند، به همان دوری و با همان فاصله ای که
خواننده ای نوشته ای را می خواند که مدتی پیش در ذهن آدمی دیگر
محبوس بوده است .در وجه شفاهی ، اگر درد دل
کردن مایه ی تسکین است ، تنها به سبب این دلگرمی نیست که
گوینده احساس می کند غمگساری مشفق دارد. تبدیل فکری آزاردهنده
به کلماتی که خود گوینده آن ها را دوباره می شنود
شاید به او کمک کند تا از تمرکز دردناک آن در یک
نقطه مغز بکاهد.اگر نظریه ی پخش شدن فکر در بیش از یک
قسمت مغز ، در نتیجه ی تکلم و تکرار ، قابل دفاع باشد، می توان گفت
که روی کاغذ آوردن و دوباره خواندن خاطرات هم می تواند
میان ذهن و موضوع فاصله بیندازد و فشار اضطراب آن را تخفیف دهد
اگر واقعا چنین باشد برای دور کردن افکار ازار دهنده راه بدی نیست
اما اگر خاطرات شیرین هم با نوشته شدن از ما جدا
و دور می شوند، پس بهتر است محکم در ذهن نگهشان داشت
تا نور نبینندو رنگ نبازند.اما چرا کسانی از نوشتن خاطرات شخصی
و ثبت لحظات عاطفی خویش لذت می برند؟ شاید هراس از
فراموش شدن یاد های شیرین ادم ها را وا می دارد که با ثبت
آن ها از نابودیشان جلوگیری کنند.دوباره و سه باره خواندن
خاطرات شخصی می تواند لذتی در حد مطالعه رمان داشته باشد
با این تفاوت که قهرمان داستان بسیار اشناست

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home