جایی که پیاده رو به پایان می رسد

یه نوشته تحط تاثیر لحن پر شور یه آواز ایتالیایی

عاشقا چشاشونو می بندن و همو می بوسن . کاملا غیر ارادیه

وقتی یه حس از کار می افته باقی حسا قوی تر می شه . اونا با بینی بو می کشن

گو شه لبا رو . با لبا لمس می کنن وبا زبونشون می چشن

می خوام چشامو ببندم و با دستم روحتو لمس کنم
می خوام بدونم تو اون کله کوچیک پر مغزت چیه . می خوام تیکه تیکه نابودت کنم اگه لازم بشه

ناخنامو بگیرم و روی کمر باریکت رقص دسامو به نمایش بذارم

لبامو بیرنگ کنم و رو شونه های پهنت ردای حلزونی بکارم

می خوام خوش تراشی گونه های کمرنگتو زیر دماغم نفس بکشم مث یه ماده سگ تشنه

مث یه ماده سگ تشنه دنبال خنکی سینه های پهنت بگردم

مث ماده سگ تشنه رگ های تیره زیر پوست شکلاتیت رو بو بکشم

تمام حس هام در اختیار ماست .دارن مث چی کار می کنن
دارن مث چی زوزه می کشن.مغزم داره ده سال آینده رو می بینه . مغزم داره پرواز می کنه

.مغزم تبدیل به یک دستگاه پخش موسیقی عظیم شده که فقط شور پخش می کنه و دستور می ده

. اعصابم پرواز می کنه . درست مثل اینکه با تمام جهان بینیم در آغوش تو عشق بازی می کنم

. درست مثل اینکه بزرگترین وظیفه ی عمرم را درآغوش بهترینم انجام می دم
درست مثل اینکه با نوستالژیک ترین آهنگ زندگیم خداحافظی می کنم و هر لحظه حادثه تازه ایست

posted by nasha @ 2:07 PM