تیامت گوش می دم . آهنگی که از ضبط صوت آشو پخش میشد و
اولش با صدای باروون شروع میشد
come down slowly
i am waiting by ur side
حس این روزا مث اینه که داری با نوستالژیک ترین آهنگ زندگیت می رقصی
. نوستالژی دردناک نیست . فقط عصبیت می کنه
اون قدر که اشکتو در میاره که بسه دیگه خاموشش کن
نوستالژی همه جا هست حتی تو نگاه کردن به هیات های تهوع انگیز محرم
تو نگاه کردن به دونه برچیدن یه گنجشک . تو آفتاب . تو برف . توی یه لحن
. توی یه حرکت . توی یه نگاه توی یه لبخند
posted by nasha @ 10:39 AM
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home