جایی که پیاده رو به پایان می رسد: July 2005

Monday, July 25, 2005

ما به کجا می رسیدیم

اگر هیچ کس نمی رفت

ببیند ما به کجا می رسیدیم

اگر که می رفتیم

مغزم قفل کرده

کارهایی رو انجام می دم که می دونم نادرسته

هیچ چیز اضطراب آور تر ازانجام یه عمل ناشایست نیست

گاهی فکر می کنم یه دمپایی فروش هم

محکم تر از من به زندگیش چسبیده

تنهایی

گاهی اوقات فکر می کنم این لغت بار منفی داره

چرا که برای من یاد آور واژه هایی مثل غربت

جدایی، متارکه ،بایکت و ... است

کسانی عقیده دارند تنهایی یک واژه ی مثبت است

توضیح دادن در این مورد کلید قفل مغز منو می طلبه

مغزم قفل کرده

لب هام هنوز گاهی می لرزه

ساق پاهام که زمانی قوی و سرزنده بود کرخت و سبک شده

مطلبم درمورد تنهایی رو نخونده فرض کنید

تنهایی حسی هست مثل حسی که شاید این صخره داشته باشه

خیلی بده وقتی این جمله مثل یک قطعه موسیقی تو ذهنته

یه دمپایی فروش هم محکمتر از من به زندگیش چسبیده